कविता - दूघर्टना हुन्छ ? - लेखन मितिः २०६६÷०५÷०१

दूघर्टना हुन्छ ?

बुबाले भन्नु भा’को
बाजेको पालामा अहिलेको जस्तो
गाडी थिएन रे !
पहिरो, भूक्षय, बाढी पनि थिएन रे !
हो ! म छु आज, गाडीमा सवार छु
आज भन्दा अल्ली अगाडि
अनि त्यो भन्दा पनि झन् अगाडि
बाजे पनि गाडी चढ्नु हुन्थ्यो रे !
फरक दुवै एक अर्का भन्दा
भिन्न, वाटो पनि पहिले त, अहिले भन्दा
थोत्रो, लथालिङ्ग, अनि बिग्रिएको पनि
लथालिङ्ग त छ, बिग्रेको पनि छ
तर थोत्रो होइन, अहँ पटक्कै म मान्दिन
नयाँ छ, एकदम नयाँ, साँच्चै नयाँ
चालक नयाँ, यात्रु नयाँ, सडक नयाँ
चालक पनि उस्तै उतिखेर
होइन यात्रु पनि उस्तै
भो नसम्झौ ! घटनाले छुनेछ
दूघर्टना !
के आज पनि दूघर्टना हुनेछ ?


पञ्चिस वर्ष आजसम्म बाँचेको छु
जम्माजम्मी तीन’टा गाडी चढेको छु
६ वर्षको उमेरमा पहिलो गाडी ‘चेन्ज’ गरें
अनि दोस्रो चढें, अझ अघि बढें
किनकी, पहिलो गाडी थोत्रो भो अनि पल्टियो
धन्न म बाँचे ! अरु केही बाँचे
फेरि आशा साँचे, फेरि यात्रु बन्छु
दोस्रो गाडी अस्ति भर्खर
बैसठ्ठी÷ त्रिसठ्ठीमा ‘चेन्ज’ गरेको
अनि नयाँको भर परेको, अझ नयाँको
पुरानो त्यागेको,
त्यो साह्रै झर्को लाग्यो, आत्माले उन्नत माग्यो
अनि जाग्यो नयाँ गाडीको मोह
र, सुरु भयो मेरो तेस्रो गाडीको यात्रा
हो, म आज यसमै छु, यात्रामा छु
यात्रु भा’को छु, नयाँ पा’को छु
तर, फेरि भित्र–भित्र एउटा कुराले छुन्छ
के, यो गाडी पनि दूघर्टना हुन्छ ?


गाडी अगाडि बढ्दै छ
सीट पछाडि सम्मै भर्दै छ
वाटो अप्ठ्यारो रहेछ, सारै अप्ठ्यारो
कति गाह्रो, गन्तव्यमा पुग्नलाई
गन्तव्य ? ला ! भुलें त
म जान खोजेको ठाऊँ,
गाडी ‘चेन्ज’ गर्दा आत्माले नयाँ रोजेको ठाऊँ
गाडी कहिले सुस्त छ, कहिले चुस्त छ
अहिले त रोकियो, भित्तातिर ठोक्कियो
मेरो आँट रुन्छ, सहास रुन्छ अनि पौरख पनि रुन्छ
हो, उत्साह, उमङ्ग र बलिदान पनि रुन्छ
के साँच्चै, यो गाडी पनि दूघर्टना हुन्छ ?


एउटा घुम्ती गयो, अर्को मोड आयो
कुन–कुन स्थानबाट बहेर जोडले हावा लायो
ए ! गाडीमा त गाऊँको दाइ,
दर्जी दाइ हुनुहुँदो रहेछ
ओहो ! म त कस्तो अन्धो यतिबेर सम्म
निद्रामा रहेछु कत्तिखेर सम्म ?
गाऊँकै चौधरी दाइ हुनुहुँदो रहेछ
अस्ति मात्र चिनेको चमार दाइ,
समलिङ्गी दिदी÷दाइ सवै–सवै हुनुहुँदो रहेछ
मिल्नु भा’को रहेछ, गाडीमा अटाउनु भा’को रहेछ
आफन्तले÷ शुभचिन्तकले,
दिशाहीन यात्रामा पठाउनु भा’को रहेछ
खुशी छु म सवैलाई देखेर
फेरि, दुखि पनि छु, यात्रा कठिन हँुदैछ
हामी यात्रुको जीवन÷यात्रा समस्यामा पर्छ की ?
फेरि, गाडी लड्छ की ?
मनले कता–कता शंकै–शंका बुन्छ
के फेरि अर्को दूघर्टना हुन्छ ?



म अचेत छुइन, सचेत छु
जे छु ठीक छु, यात्रु सवै ठीक छन्
चालक कमजोर भए जस्तो छ
आँखाको ज्योति गए जस्तो छ
तिनले बुक्ष्नुपर्छ, तिनको पछाडि हामी छौं
होइन, हामीले पनि बुक्ष्नुपर्छ
हाम्रा अगाडि तिनी छन्
तिनलाई हामीले नै अगाडि लगा’को
हो, तिनलाई हामीले चालक बना’को
लडे, हामी सवै लड्छौ
यही रिति, यही परिस्थिति बोकेर
सधैं–सधैं आशा टोकेर
यात्रा गर्ने यात्राका जोगी हामी
सधैं भीक मग्छौ, आफ्नो लागि
गाडी भत्काउँछौ, बिगार्छौ
फेरि भीक मग्छौ
कति, कहिले सम्म यसरी यस्तै सड्छौ ?
यही एउटा चिन्ताले,
मन छिया–छिया हुन्छ
दूघर्टना !
के फेरि अर्को नयाँ दूघर्टना हुन्छ ?